De afgelopen jaren heb ik meermalen teksten geschreven over onderwerpen die niet zo makkelijk bespreekbaar zijn. Seks als je een fysieke handicap hebt (in opdracht van een revalidatiecentrum) en de dood (voor een uitvaartonderneming) bijvoorbeeld. Ook schreef ik een boek over verbroken contact tussen ouder en kind. Hoe schrijf je over onderwerpen waar mensen niet makkelijk over praten? Zijn er veel van dat soort onderwerpen, waar mensen niet gemakkelijk over praten of die als ongepast worden ervaren om te doen? Jazeker. Ik noem er nog een paar: incest, ongesteld zijn, geen kinderwens hebben, de hoogte van je jaarsalaris, poep, analfabetisme, gezichtsbeharing bij de vrouw, pedofilie, kannibalisme, failliet gaan. Een lijst die gemakkelijk is aan te vullen en die per cultuur en zelfs per situatie kan verschillen. Regels en verboden Elke samenleving kent normen en regels en dus ook taboes. Taboes hebben een functie: ze bevestigen de regels en grenzen die een samenleving stelt. Ze verbieden je bepaalde handelingen te verrichten, maar dat niet alleen: ze kunnen ook een verbod leggen op alleen al praten over een bepaald onderwerp. Wie de verboden aan zijn laars lapt, kan rekenen op verontwaardiging, afkeuring, veroordeling. Je eet geen menselijke lichaamsdelen, je vertelt niemand dat je regelmatig snorhaartjes moet wegscheren, en het contact met je eigen kind verbreken dóe je gewoon niet. Die normen, regels en verboden hebben met rationaliteit overigens vaak weinig van doen. Waarom zouden we wel varkens- of rundvlees mogen eten en geen mensenvlees, terwijl een arm misschien wel veel smaakvoller en voedzamer is dan een poot? Toch is het eten van mensenvlees taboe. Afstoten en aantrekken Een taboe kan afstoten, maar ook nieuwsgierig maken. Het kan verleidelijk zijn om te weten wat je eigenlijk niet mag weten, te willen denken wat je niet mag denken, te willen doen wat je niet mag doen. Om de regels aan je laars te lappen en van de verboden vrucht te willen eten – of op zijn minst van een ervaringsdeskundige te horen hoe dat was. Wie een taboe doorbreekt overschrijdt een grens, plaatst zichzelf min of meer buiten de groep, onttrekt zich aan de geldende regels, plaatst zich boven anderen. Taboeloosheid Zijn taboes goed of slecht? Dienen ze een goede zaak of moet je elk taboe willen doorbreken? Mogen er nog wel taboes bestaan? Ik ben geen socioloog, maar denk dat mensen niet zonder taboes kunnen; dat het hebben van taboes eigen is aan aan het creëren van sociale samenhang en het daarmee samenhangend menselijk vermogen tot moraliseren en oordelen. En dat ook mensen die ervan houden om taboes te doorbreken, liefst voor groot publiek, zo hun eigen taboes hebben. Het vervelende van sommige taboes is alleen dat ze onhandig kunnen zijn of zelfs schade kunnen aanrichten. Niet mogen praten over de breuk met je kind verdiept de eenzaamheid en rouw. Niet mogen laten merken dat je analfabeet bent geeft spanning en kan je eveneens eenzaam maken. Shockeren Hoe maak je een taboe bespreekbaar? Om een product te positioneren waarover men niet makkelijk praat, gebruiken marketeers soms humor die shockeert. Sprout noemde in een artikel als voorbeeld hiervan de slogan voor een zwangerschapstest van Clearblue easy: ‘Introducing the most sophisticated piece of technology… you will ever pee on’. Shockeren is overigens niet in iedere situatie handig. Zo is het op een website van een uitvaartonderneming een misplaatste techniek. Ik kies daar bijvoorbeeld bewust voor een formulering als ‘het lichaam van de overledene’ en niet voor het woord ‘lijk’. Onverbloemd Ook op Youtube en in cabaretshows wordt het onverbloemd benoemen van wat eigenlijk niet gezegd mag worden vaak gebruikt om taboe-onderwerpen te bespreken. En dat kan fijn zijn. Het overschrijden van de regels en normen die bij een taboe horen gaat vaak gepaard met oordelen, schaamte en angst. Het kan voor mensen bevrijdend zijn als iemand die gevoelens bespreekbaar maakt. Een filmpje op Youtube waarin de maker letterlijk schaamteloos vertelt over allerlei soorten maandverband en tampons en het gebruik ervan, biedt tienermeisjes een steun in de rug. Een boekje voor mensen met een handicap met open, goede informatie over seks kan van grote waarde zijn voor de kwaliteit van hun leven. Schrijven over taboes Of je nu kiest voor een tactvolle aanpak of voor provocatie, het vraagt lef om te benoemen wat je eigenlijk niet hoort te denken of te zeggen. En bovenal vraagt het om een formulering die vrij is van oordeel. Om een taboe van het taboe te ontdoen, moet je oordeelloos kunnen observeren. Immers zolang - expliciet of tussen de regels - een oordeel voelbaar blijft, wordt het taboe juist in stand gehouden. En dat betekent dat je je moet stoppen de ander met jezelf te vergelijken. Dat je verwachtingen moet loslaten. Dat je je eigen aannames voortdurend moet checken (hoe weet ik dat? Is dat waar?) – waarbij je je moet realiseren dat je met je ratio kunt beseffen dat je aannames fout zijn en je er misschien toch een oordeel over hebt. En tot slot betekent oordeelloos observeren dat je moet proberen de ander te begrijpen in plaats van je een mening over hem of haar te vormen. Want ieder mens heeft een verhaal. Meestal ken je daar hoogstens een klein stukje van. Taboes, een fascinerend onderwerp. Wie weet schrijf ik er nog eens een taboek over. De titel heb ik al!

Hoe schrijf je over een onderwerp dat veel mensen van nabij kennen, maar dat zo gevoelig ligt dat ze er zelden over praten? Hoe krijg je mensen zover dat ze jou hun verhaal toevertrouwen en je het zelfs mag publiceren? Pas als iemand zich volkomen veilig voelt, zal hij dat wat vaak onbesproken blijft bespreekbaar durven maken. Veiligheid bieden, respect hebben voor andermans gevoelens en gezichtspunten en begrijpen dat iedereen waarneemt vanuit zijn eigen perspectief zijn daarom misschien wel de belangrijkste tools van de schrijver. Deze open houding kan geen trucje zijn, maar moet van binnenuit komen. Veilig Een veilige setting, waarin ruimte is om geen vraag uit de weg te gaan, creëer je door met empathie aandacht te hebben voor ieder detail. Want iedere ogenschijnlijke kleinigheid doet ertoe. Denk aan gelegenheid tot kennismaking vooraf, de locatie van het interview, het tijdstip, de tijd die je neemt voor het gesprek, de formulering van je vragen, het garanderen van anonimiteit, de mate waarin de ander is voorbereid op de inhoud van het gesprek, zorgen dat er geen afleiding is en de mogelijkheid bieden om het gesprek te onderbreken of af te breken als de emoties te heftig worden. Drijfveren Maar al lijkt de schrijver nog zo integer, waarom zou je hem jouw verhaal eigenlijk toevertrouwen? Je zult zijn beweegredenen willen kennen. Wat is de reden dat hij juist dit thema kiest? Is er een maatschappelijke relevantie? Of zoekt hij slechts de sensatie van het doorbreken van een taboe? Wil hij het onderwerp doorgronden op een manier die nog niet eerder gedaan is? Wil hij een open discussie aangaan over de oordelen en verwachtingen van mensen, over wat je denkt maar bijna niet durft te zeggen? Wil de auteur met zijn publicatie iets bereiken waarin jij gelooft, dan zul je van harte willen bijdragen. It starts with the why. De individuele verhalen ontstijgen In het najaar van 2014 ben ik begonnen met het zoeken en interviewen van ouders die hun kind niet meer zien en spreken, en (volwassen) kinderen die geen contact meer hebben met hun ouders. Ik merkte daarbij al snel dat in hun verhalen, hoe verschillend ook, veel dezelfde thema's terugkwamen. Thema’s als schuld, conflict, de rol van derden, rouw, opkrabbelen en herstel van het contact. Ook zijn er situaties die in veel verbroken familierelaties een rol spelen. Denk aan familiefeesten, omgang met de kleinkinderen, familieleden die tussen twee vuren staan, ziekte en mantelzorg, overlijden en verdeling van een erfenis. Door thema’s en situaties als basis te nemen, ontstijg je het niveau van de individuele verhalen en ontstaat ruimte voor verdere verkenning van het onderwerp.

Mieke Bos, eigenaar van Mieke Bos Ondersteuning, helpt ondernemers, managers en managementondersteuners om effectief met hun tijd om te gaan, zodat er ruimte ontstaat voor groei en ontwikkeling. Ofwel: zodat ze kunnen doen waar ze goed in zijn en blij van worden. Waar wordt Mieke zelf blij van? ZING “Zingen vind ik heerlijk. Het ontspant, maakt mijn hoofd leeg. Maar ik zing alleen als ik in mijn eentje ben of als mijn stem niet als enige klinkt. Bij de radio, op zondagochtend in de kerk, in een projectkoor. Als kind wilde ik graag piano leren spelen, maar het is er niet van gekomen. Wie weet later nog eens. Behalve zelf zingen luister ik ook graag naar muziek. Muziek die aansluit bij mijn gevoel op dat moment. Er zit altijd wel een lied in mijn hoofd.” VECHT “Vechten is een woord dat geen deel uitmaakt van mijn vocabulaire. Ik associeer het met elkaar pijn doen, oorlog. Ook de positieve kant ervan, vechten vóór, verwoord ik liever in termen als ‘doorzettingsvermogen’ en ‘ergens voor gaan’. Dat geeft meer energie en kracht. Doorzettingsvermogen heb ik van huis uit meegekregen. Afmaken waar je aan begonnen bent, schouders eronder, afspraak is afspraak, opgeven is geen optie. Zoals de meeste kwaliteiten heeft ook dit een mooie kant en een keerzijde. Ik ben niet iemand die bij de pakken neer gaat zitten, ik vind altijd een manier. Maar ik ben ook erg streng voor mezelf. Zo gun ik mijzelf weinig vrije tijd, ik mag pas genieten als ik mezelf daar expliciet toestemming voor heb gegeven. Dit ontneemt mij wel eens het gevoel van vrijheid. Terwijl ik daar juist altijd naar op zoek ben: vrijheid!” HUIL “Ik ben een heel emotioneel mens en huil snel. Niet alleen bij nare gebeurtenissen. Wint iemand bij Masterchef, dan heb ik zo meegeleefd en voel ik de ontlading als het is gelukt zelf ook zo sterk, dat ik voor de tv zit te huilen – echt heel stom. Ik vind het lastig hoor, dat ik snel huil. Ik merk dat ik veel bezig ben met wat anderen van mij vinden als ik mijn emoties laat zien. Zeker in een zakelijke omgeving. Niet altijd is daar ruimte voor gevoelens. Toch zie ik mijn emotionaliteit, gekoppeld aan mijn gerichtheid op samenwerken en contact, niet alleen als een zwakte maar juist ook als een kracht. Het gaat bij werken niet alleen om structuur en systemen. Het gaat om de mens, die pas echt tot bloei komt als hij zichzelf kan zijn en zich op zijn plek voelt.” BID “De lat ligt bij mij heel hoog. En heb ik iets bereikt, dan kijk ik meteen naar het volgende doel. Ik ben er niet zo goed in om mijn successen te vieren. Maar als ik bid – en dat zit de hele dag in mijn hoofd, net als muziek – voel ik dat ik er mag zijn zoals ik ben. Bidden is een plek waar het goed is, veilig. Voor veel mensen is bidden ‘vragen om’, voor mij is het eerder een staat van bewustzijn van alles wat er in mijn leven speelt. En daarmee een voedingsbodem voor het voelen van dankbaarheid voor alles wat ik heb. Bidden geeft mij veiligheid, kracht, rust.” LACH “Ik lach veel en graag. Lachen ontspant en relativeert. Ook zelfspot hoort daar voor mij absoluut bij. Het is een bijzonder iets dat lachen zo aanstekelijk is. Zelfs als je mensen ziet lachen zonder de reden te kennen. Dat is eigenlijk het enige dat ik wel eens mis sinds ik zzp’er ben, het samen met anderen lachen om situaties die zich voordoen. Ik ontmoet veel mensen en afspraken hebben vaak een gericht doel, maar ook hierin is humor een belangrijk aspect.” WERK “Mijn werk houdt in dat ik om te beginnen naast iemand ga staan en vanaf een afstandje en met een frisse blik meekijk. Wat heeft hij nodig om zoveel mogelijk te kunnen doen waar hij goed in is? Wie zijn werk zo kan organiseren dat hij zich op zijn plek voelt, kan het mooie dat hij te bieden heeft laten stromen en is gelukkig. Ik help overzicht te creëren en structuren aan te brengen die passen bij de persoon die hij is en bij zijn bedrijf. Daarbij is het systeem niet leading. Systemen, regels en procedures zijn er om het makkelijker te maken, niet om als keurslijf te dienen. Er is altijd een manier.” BEWONDER “Mijn bewondering gaat uit naar mensen die gaan voor hun passie en daar alles voor doen. Dat is voor mij op je plek zijn. Mijn eigen passie bestaat eruit mensen te helpen zich te ontwikkelen en te groeien in hun werk. Toch bewonder ik mezelf niet. Dat heeft er mee te maken dat ikIk heb geen eindplaatje voor ogen heb, er is altijd weer een nieuw doel. Ik vind het lastig om te beschrijven wat ik precies wil bereiken. Het heeft met vrijheid te maken, maar ik kan er de vinger nog niet op leggen.” #Interview

"INSPIRATIE IS: ELKE DAG WERKEN" - Charles Baudelaire Ga jij elke dag vol inspiratie aan de slag op jouw werkplek? Er zijn plekken die alle energie uit je lijken te zuigen en plekken waar je juist energie van krijgt. Liefst werk je natuurlijk in een omgeving die de voorwaarden creëert voor optimale prestaties. Toch merk ik bij de vele bedrijfsbezoeken dat opmerkelijk weinig mensen aandacht lijken te besteden aan hun werkplek. Vandaar deze rubriek. Hoe ziet een werkplek eruit die jou tot een hoger niveau kan brengen? Geeft jouw werkomgeving jou wat jij nodig hebt om het beste uit jezelf te halen? In deze aflevering: de werkplek van Jolande van Apeldoorn van Houtwerk Hattem. "Jammer dat bij deze foto geen geluid en geur zit. Want in mijn kantoor vol daglicht hoor je de machinegeluiden van de houtwerkplaats - na bijna dertig jaar in dit vak herken ik ze uit duizenden - en ruik je het hout waarvan de vakmensen daar beneden meubels maken. Ons kantoor is nauw verbonden met de werkplaats, er zit maar één trapje tussen. Dat werkt heel prettig, want we spreken nieuwe projecten altijd samen door en kijken met elkaar hoe we een meubel zo duurzaam, mooi en rendabel mogelijk kunnen maken." #werkplek #inspiratie

Bijzonder, opmerkelijk, buitengewoon, onalledaags, ongekend, verrassend, notabel, fenomenaal, bijzonder, opmerkenswaardig, wonderlijk, noemenswaard, markant of misschien wel extravagant, zonderling of opwindend: in deze rubriek vind je telkens een tekst of iets dat aan tekst gerelateerd is en de moeite van het opmerken meer dan waard is. Kinderen zijn er meesters in: zelf een lexicon creëren. Als hun woordenschat tekortschiet om iets te verwoorden, verzinnen ze zelf een woord. Soms is dat woord een afgeleide van een bestaand woord, soms een geheel nieuwe vorm. Volwassenen zijn vaak wat minder creatief in het creëren van neologismen, maar verzinnen er samen toch nog genoeg voor een boeiende verzameling op de website van INL, schatkamer van de Nederlandse taal. Veel nieuwvormingen zijn slechts kort houdbaar. Slechts een klein deel van de neologismen schopt het tot een plek in de Dikke van Dale of het Groene Boekje. In maart 2014 gaf Regardz een Kindest Regardz woordenboekje uit voor medewerkers. Kern van dit boekje zijn zeven nieuwe begrippen die samen het visitekaartje Regardz vormen: bereikrijk, binnenvoelbaar, luistergevig, oplosselijk, verrasvast, verwenzaam en teruglustig. Zeven mooie vondsten die op een originele manier beschrijven hoe Regardz aardigste gastgever van Nederland wil zijn. Oplosselijk bijvoorbeeld is een nieuwvorming die ontstaan is uit oplossen en onmiddellijk, en die in het Regardz woordenboekje wordt gedefinieerd als ‘het vermogen om van een probleem een extra service te maken’. En ‘teruglustig’, samengesteld uit terug(komen) en lustig, als ‘het vermogen om een vanzelfsprekend vervolg in de toekomst te bereiken’. Ook in de Trendrede 2016 zijn een aantal parels van neologismen te vinden: wankelmoed, waardewending, ondertussenheid. Wie taal zo gebruikt, verrijkt en verfrist, schept ruimte en verdiept. #schrijven #woorden

Mijn collega’s bij Positie1 kwamen enige tijd geleden de webtexttool (http://www.webtexttool.com/) tegen. Deze in maart 2015 gelanceerde tool is bedoeld voor iedereen die SEO-proof content wil schrijven, van blogger tot webwinkeleigenaar. Hij checkt teksten voor SEO en geeft precies aan welke delen van de tekst voor verbetering vatbaar zijn. Dat klinkt handig! Is het dat ook? Die vraag is maar op één manier te beantwoorden: door de tool zelf te testen! De belofte van webtexttool Hogere posities in Google en meer verkeer naar je website. Wie wil dat niet? Webtexttool helpt je op twee manieren om deze doelen te realiseren. Ten eerste door je te helpen bij het vinden van de juiste zoekwoorden voor je tekst en ten tweede door je tijdens het schrijven te voorzien van live optimalisatie-advies. Aan de slag Om te beginnen maak ik een trialaccount aan. Dat is gratis en 14 dagen lang te gebruiken. Ik bekijk een korte, duidelijke video over wat SEO is en ook nog een video over het kiezen van het juiste keyword. Voor mij als redelijk ervaren webtekstschrijver geven deze video’s geen nieuwe informatie. Ben je niet zo thuis in de wereld van SEO, dan zijn de video’s ongetwijfeld verhelderend. Keyword suggestion tool Normaalgesproken houd ik mij niet bezig met zoekwoordenonderzoek, daarvoor werk ik samen met online marketingbureaus. Ieder zijn vak. Ik vind teksten schrijven veel leuker! Maar vooruit, laat ik nu toch eens kijken of ik met deze tool iets kan aanvangen. Ik maak een pagina aan en beland in een scherm waarin de keywordsuggestietool wordt getoond. De uitleg erbij is heel eenvoudig. Je voert je eigen keyword in en vraagt suggesties op. Vervolgens kies je of je je eigen keyword wilt gebruiken of een van de suggesties. Laag, heel laag Ik heb deze week webteksten voor een nieuwe opdrachtgever op de planning staan en voer de zoekwoordcombinatie waarvan diens klanten aangeven dat ze erop zouden zoeken. Volume heel laag, concurrentie heel laag, overall score gemiddeld, oordeelt de tool. Hmm. Ik probeer nog een aantal andere zoekwoordcombinaties. De tool maakt op basis daarvan automatisch een lijst van gerelateerde zoekwoorden die interessant kunnen zijn. Sommige geven een lage overall score, andere een gemiddelde. Hoger dan gemiddeld kom ik niet. Bij ieder gerelateerd zoekwoord staat een blauwe button ‘Suggestions’. Klik ik daarop, dan geeft de tool van dat woord volume en concurrentie aan en komt hij met suggesties gebaseerd op dat zoekwoord. Maar wat ik ook invoer, het zoekvolume blijft heel laag. Dan maar gemiddeld Jammer dat ik nu geen persoonlijk advies krijg over de beste keuze. Ik geef de moed op. Dan maar een gemiddelde score. Misschien zit er voor deze opdrachtgever – een administratiekantoor in een kleine plaats in Gelderland - gewoon niet meer in? Optimalisatietool De optimalisatietool geeft live optimalisatietips en biedt daarnaast functies als een sentimentsanalyse, toegankelijkheidschecker en check op de leesbaarheid. Ik pak er een onlangs geschreven webtekst bij, kies een template en voer het keyword en een aantal synoniemen in de editor in. Vervolgens typ ik de paginatitel. In de balk rechts houdt de tool tijdens het typen precies bij hoeveel tekens ik heb gebruikt en of ik mijn keyword wel in de paginatitel heb opgenomen. Hetzelfde geldt voor de metadescription ofwel paginabeschrijving. Hierna plak ik de tekst die ik geschreven heb in de tool en geef aan welke tekstdelen H1-, H2- en H3-koppen zijn. Ik ben blij dat ik thuis ben in het werken met een CMS, anders had ik niet precies geweten hoe ik dit moest doen. Achterhaald In de rechter balk zie ik dat de tool verbeterpunten ziet. Zo vindt hij dat ik het zoekwoord of een synoniem nog één keer moet toevoegen, en wel in het cursieve tekstgedeelte. Ik wist eerlijk gezegd niet dat cursieve tekst gebruiken bijdraagt aan de vindbaarheid en ben ook niet van plan om ‘voor Google’ voortaan op iedere pagina verplicht cursieve tekst te gaan gebruiken. Navraag bij mijn Positie1-collega Erik leert me dat zoekwoorden als vetgedrukte of cursieve tekst plaatsen geen invloed meer heeft op de vindbaarheid. Lees het blog van Erik https://positie1.nl/dikgedrukte-teksten-hoger-in-google/. Webtexttool is op dit punt dus achterhaald. Tekstlengte Verder beweert de tool over de bodytekst dat het aantal woorden op de pagina minimaal 464 moet zijn. Vier-hon-derd-vier-en-zes-tig?! Waarom? Ik heb altijd geleerd dat ongeveer 300 woorden voldoende is. Het gaat hier toevallig ook nog eens om een homepage. Wie zet daar nou zoveel woorden op? De optimalisatiescore is 42%, zegt de tool onverbiddelijk. Ga toch fietsen. De tekst zoals die er nu staat, sluit perfect aan bij de bezoeker. Leesbaarheidsscore Webtexttool geeft het zelf eerlijk toe: de leesbaarheidsscore is gebaseerd op Engelstalige teksten. Daar heb ik dus niks aan. Sentimentsanalyse Sentimentsanalyse? Weet de gemiddelde Nederlander eigenlijk wel wat in de online wereld met sentiment bedoeld wordt? De tool onderstreept in je tekst in rood wat hij als negatief sentiment ziet, en in groen wat volgens hem positief sentiment is. In mijn tekst verschijnt onder één zin een rode streep en onder één zin een groene. Waarom die rode streep er staat, is mij een raadsel, net als waarom de groene streep juist daar staat en niet ergens anders. Webrichtlijnen-checker Bij aanklikken van deze tool krijg ik de melding ‘Document does not contain Accessibility Issues! Good Job!’ Eh, wat? Prijs Wanneer je je gratis trialaccount wilt upgraden, heb je keus uit drie abonnementen. De goedkoopste is € 4,95 per maand, de duurste € 14,95 per maand. Daarnaast is er een speciaal teamabonnement. Het pakket van € 14,95 bevat 100 projecten, 500 pagina’s en 500 zoekwoordanalyses per maand en page rank trackers. Ook kun je content ex- en importeren. Conclusie Schrijf je regelmatig teksten voor het web, dan is het ideaal om een hulpmiddel te hebben dat up-to-date is als het gaat om de SEO-regels en dat jouw tekst tegen het licht houdt. Zeker voor beginnende SEO-tekstschrijvers kan ik me voorstellen dat het prettig is om een tool te hebben die je wijst op het gebruik van zoekwoorden en op de juiste lengte van metateksten. Wat dat betreft is de webtexttool (veel) beter dan niets. Helaas kan de tool het belangrijkste niet beoordelen, en dat is of de tekst inhoudelijk goed geschreven is. Sluit de inhoud aan op de vraag, het probleem of de interesse van de bezoeker? Is de boodschap duidelijk? Is de tekst goed opgebouwd? Het opvolgen van alle optimalisatie-adviezen leidt misschien tot de felbegeerde 100%-optimalisatiescore, maar daarmee niet automatisch tot de beste tekst voor de bezoeker. En was de tekst daar niet voor bedoeld? Daarbij komt dat de optimalisatiescore deels is gebaseerd op verouderde principes. Zoekwoorden in vet of cursief lettertype weergeven draagt niet meer bij aan een verbeterde vindbaarheid. De bewering van webtexttool ‘Gebruik je webtexttool, dan voldoe je altijd aan de laatste SEO-regels’ klopt dus niet. Verder is het jammer dat de tool (nog) niet verder kijkt dan naar de geschreven content, is de leesbaarheidstool nog niet geschikt gemaakt voor de Nederlandse taal, vraagt de sentimentscore om meer uitleg en werkt de webrichtlijnenchecker nog niet naar behoren. Kortom: er zijn zeker nog flink wat verbeterpunten, en het blijft een tool die het beste thuis is in handen van een goede tekstschrijver. Maar eerlijk is eerlijk, de tool maakt zijn belofte waar. Hij helpt bij het vinden van de juiste zoekwoorden voor je tekst en voorziet je tijdens het schrijven van live optimalisatie-advies. Er zijn slechtere tools op de markt. NB Vlak na het schrijven van dit blog is een vernieuwde versie van webtexttool verschenen, waarin onder andere de SEO-regels zijn geüpdatet. #tekstschrijven

Ze wordt ook weleens ‘die ene positieve’ genoemd. Maar Linda Germs, voorzitter van Stichting ‘De upside van Down’, omschrijft zichzelf liever als familiemens, marketingmens en voetbalmoeder. Haar boodschap:“Doe ertoe.” ZING "Sinds een collega naast mij in de auto mij fijntjes verzocht om alsjeblieft niet meer te zingen, doe ik dat alleen nog inwendig, in een karaokebar met een paar borrels op, of met mijn kinderen. Ik associeer zingen met dansen, mag ik daar dan iets over vertellen? Mijn man Frits en ik hebben een faillissement meegemaakt. De dag nadat het faillissement was uitgesproken, zat ik in de woonkamer. Onze telefoon en leaseauto waren in beslag genomen. Het stortregende en ik voelde me onbestendig. Ik heb toen mijn kinderen onder de arm genomen en ben met hen gaan dansen in de regen en de blubber. Daarna wreven we onszelf met handdoeken weer warm en droog. Op dat moment liet ik alles los. Ik dacht: we hebben alles wat nodig is om gelukkig te zijn. Geluk is niet een doel om voor te werken, het zit in jezelf." VECHT “Ik ben een doorzetter, geen vechter. Ik geloof in gefluisterde boodschappen, niet in barricades. Vechten heeft voor mij te maken met boosheid, geen rekening houden met elkaar, de ander jouw mening willen opdringen. Mijn belangrijkste waarde is verdraagzaamheid. Ik wil bereiken dat we elkaar in onze waarde laten. Mensen conformeren zich te veel aan elkaar. Anders zijn is niet erg, iedereen is anders! Onze zoon Lukas heeft Downsyndroom. Hij maakt ons gezin tot wie we zijn. Als er een pilletje zou bestaan om Downsyndroom weg te halen, zou ik dat pilletje dan voor hem willen? Om de dingen waar hij last van heeft wel. Maar zijn onbevangen, zorgeloze manier van leven zou ik hem niet willen afnemen. Of het nu gaat om Downsyndroom of om andere dingen: ik verzet me tegen vooroordelen en meningen, zet me in voor meer begrip, respect en empathie. De wereld draait niet om jou alleen. Word niet boos, sla niet van je af, doe ertoe!” HUIL “Tien jaar geleden overleed mijn vriendin Claire. Ik huil nog om dat verlies, ik mis haar, er is altijd een schaduw. Bij de afscheidsdienst in de kerk zei een collega over haar: ‘Ze heeft ertoe gedaan.’ Dat raakte me enorm. Ik dacht: ‘En ik? Wat doet er voor mij toe?’ Dat moment heeft mij gevormd. Ik ging beseffen dat ik andere keuzes moest maken in het leven. Huilen hoort bij het leven. Ik heb snel tranen in mijn ogen, ook tranen van geluk. Het grootste verdriet ontstaat misschien wel uit onmacht. Ik wil mijn zoons beschermen tegen verdriet, maar dat kan ik niet, ik kan ze alleen weerbaarder maken, eigenwaarde en zelfrespect meegeven. Empathisch als ik ben kan ik andermans verdriet soms zelf ook voelen. Daar moet ik voor oppassen, ik moet het verdriet bij de ander laten. Ik ben de ander niet.” BID “Ik geloof dat je niet voor jezelf alleen leeft. Je bent niet bij toeval op de wereld gezet. En je wordt gelukkiger als je zoekt naar hoe jij van betekenis kunt zijn. Dat hoeft niet iets groot te zijn. Ik zeg geen gebedjes op en geloof niet in God, maar spreek wel wensen uit en sta stil bij alle goede dingen. Elke avond vraag ik mijn kinderen: wat maakte vandaag mooi en wat had je beter anders kunnen doen? Het leven gaat zo snel. Elke dag doet ertoe.” LACH “Ik heb veel meegemaakt in het leven. Juist daardoor til ik niet meer zo zwaar aan dingen. Het komt uiteindelijk altijd goed. Ik kan vrede hebben met wat er gebeurd is. Ken je het lied Mooi van Marco Borsato (link naar https://www.youtube.com/watch?v=YzmI5F_Yu1o)? Het is aan jouzelf of je voor de zonzijde kiest. Mijn man Frits zegt altijd: ‘Jouw ogen zijn gemaakt om te lachen.’ Ook in verdriet neemt lachen voor mij een belangrijke plaats in. Humor relativeert en werkt bevrijdend, helend. Ik kan enorm de slappe lach hebben. En lachen lokt lachen uit.” WERK “Voor de dood van mijn vriendin Claire werkte ik in het marketingvak. Ik had een mooie auto en een prachtig, altijd keurig opgeruimd appartement. Maar het was een lege huls. De geboorte van Lukas gaf mij het laatste zetje om mijn leven anders in te richten. Werk neemt nu een heel andere plaats in. Het draait niet meer om mij. Ik ben intens gelukkig met mijn man en drie zoons. Mijn werkdagen verdeel ik over ons eigen bedrijf en De Upside van Down. In juni hebben we het magazine Touchdown (link naar http://www.deupsidevandown.nl/nieuws/touchdown/) gelanceerd. Weer een stapje op weg naar meer positieve aandacht voor Downsyndroom!” BEWONDER “Ik bewonder mensen die uitgaan van hun eigen kracht. Die niet afhankelijk zijn van de goedkeuring van anderen. Succes, geluk en complimenten zijn pas echt waardevol als je er zelf achter staat. Als ik dat kan overbrengen, ben ik gelukkig! Mijn talent is mensen blij maken en hen nieuwe inzichten geven, anders naar dingen laten kijken. ‘Jij vertelt mensen waar te kijken, maar niet wat te zien’, zei iemand mij. En dat klopt. Zowel als het gaat om Downsyndroom als ook in onze opvoeding.” #Interview

Ik vraag me soms af of mijn bewondering voor sommige van onze klanten grenst aan jaloezie. Omdat zij iets maken: meubels van gebruikte wijnvaten of massief Hollands hout bijvoorbeeld. Dat kan ik niet. Ik maak woordcombinaties. Op het woord stoel kun je niet zitten. Anders is het met opdrachtgevers en samenwerkingspartners van wie de essentie van hun werk bestaat uit inspireren. Tot leven met lef en speelsheid. Tot zien dat ánders ook goed is. Tot echt contact maken. Of tot erkennen en tot wasdom brengen van je grootsheid. Wat zij de wereld bieden is - anders dan ambachtelijke bedrijven doen - van zichzelf abstract. Speelsheid, grootsheid, inzicht en interactie laten zich niet vastpakken en in een doosje stoppen. Ze zijn niet zichtbaar, hoorbaar of tastbaar. Een klein onderzoekje onder de opdrachtgevers van tekstissimo maakte duidelijk dat zij grofweg in twee groepen onder te verdelen zijn: zij die uitgesproken onderscheidend zijn en zij die inspireren. Wat kan ik hen als schrijver bieden met slechts zesentwintig letters en een handvol leestekens, die ook nog eens publiek bezit zijn? Het samenraapsel van woorden, zinnen en alinea’s van een schrijver is abstract. Je kunt het niet in je handen nemen of eten, laat staan erop zitten. Toch heeft het een ongekende kracht. Met tekst geven wij onze opdrachtgevers een blik naar binnen en een vertaling daarvan naar buiten. Woorden waarmee zij het podium kunnen betreden. Een taalspiegel waarmee zij tot hun recht komen en gehoord worden. Nee, die taalspiegel kunnen zij niet eten. Maar met het effect van het beklimmen van het podium kunnen zij wel een goede boterham verdienen. En dat verdienen ze. #tekstschrijven

Annemieke en Pieter van de Puurst Ondernemersacademie helpen ondernemers en hun bedrijven om succesvol te worden. “We willen mensen transformeren naar grootsheid.” FOTOGRAFIE: GIJS VERSTEEG ZING Annemieke: "In mijn hoofd staat de hele dag een radio aan. Ik ben erg auditief ingesteld en echt een woordenmens; ik onthoud negen van de tien songteksten. Van mijn schoolwerk maakte ik liedjes. En toch heeft instrumentale muziek voor mij meer diepgang dan muziek met tekst, de zeggingskracht van klassieke muziek is groter. Daarbij komt: soms wil ik even geen woorden meer." Pieter: "Annemieke kan prachtig zingen. Zelf zing ik te weinig; vooral onder de douche. Ik maak dan mijn eigen versie van liedjes. Zingen is muziek en muziek vind ik heerlijk. Het helpt mij makkelijker bij mijn emoties te komen. Muziek is ook sterk sfeerbepalend. De ene keer draai ik dancemuziek, de andere keer klassiek, afhankelijk van mijn bui. Met mijn ‘Pieter Power-platen’ op Spotify beïnvloed ik mijn eigen stemming. Nummer die erin staan zijn bijvoorbeeld ‘Don’t stop me now’ en ‘I’ve got a feeling’. Het mooie van muziek vind ik dat het niet alleen van betekenis is voor mij als individu. Het is de universele taal van de wereld, het verbindt mensen wereldwijd doordat het universele thema’s raakt." VECHT Pieter: "Het eerste waar ik bij ‘vecht’ aan denk is Mooirivier aan de Vecht in Dalfsen. Dat heb ik vaak: andere associaties dan de meest voor de hand liggende. Als het gaat om vechten, denk ik: dat doe ik mijn hele leven al. Want er zit een droom/passie in mij die ik wil waarmaken, een groot verlangen naar vrijheid en het kiezen van een eigen pad. Ik kies daarin niet de makkelijkste weg en moet knokken en veel opgeven om mijn droom waar te maken. Opgeven is daarbij voor mij geen optie. En als ik denk dat ik er ben, ben ik er niet. Ik voel me zoals ik me voorstel dat Columbus als klein jongetje aan het strand stond, zich afvragend wat er aan de andere kant van de streep is. Diep vanbinnen weet ik dat ons iets moois wacht en ik wil weten wat dat is. Ook al donder ik van de streep." Annemieke: "Pieter en ik vechten niet alleen voor onszelf. Daarom kiezen we nooit de makkelijke weg. Ik vecht ervoor dat andere mensen in zichzelf gaan geloven en het beste uit zichzelf halen. Dat ze leren zien dat je verleden je toekomst niet bepaalt. En ik ken niemand anders dan Pieter met wie ik dit potje vechten liever zou doen." HUIL Annemieke: "Ik huil heel makkelijk, vind het af en toe heerlijk om een flink potje te janken. Ik ben mens en laat mijn emoties gewoon zien. Vaak lucht huilen op en geeft het ruimte voor een lach erna. Vindt iemand er iets van dat ik huil, dan vindt ‘ie dat maar. Ik kan steeds meer zeggen: dit is hoe ik het doe en dat is goed." Pieter: "Heel frustrerend: ik krijg bij Annemieke niet de kans om dingen zwart te blijven zien of in de put te blijven zitten. Ze schopt me van de bank en laat me mijn verantwoordelijkheid nemen. Ik huil niet veel, maar ben een emotioneel mens. Ik kan geraakt worden door een film, muziek, verhalen van mensen die ergens voor knokken en dat het dan lukt. En ik voel een enorm geluksgevoel vanbinnen als ik mensen een stap verder kan helpen in hun grootsheid." BID Annemieke: "Ik bid de hele dag door. Het is één grote conversatie in mijn hoofd. Bidden geeft mij vertrouwen, je hoeft het nooit helemaal alleen te doen. Die verbinding is een sterk gevoel, een kracht waaruit ik nog meer kracht put. Zowel privé als zakelijk." Pieter: "Bidden ervaar ik niet als een dialoog waarbij je antwoorden krijgt, maar wel als iets dat rust, focus en duidelijkheid geeft. Vlak voor het slapengaan spreek ik mijn dankbaarheid uit. Ik kom uit een gereformeerd nest. In de regels waarmee ik ben opgegroeid ben ik mijn eigen weg gaan zoeken. Ik denk dat er een hogere intelligentie, een ‘creator’, is die niet bepaalt maar juist vrijheid geeft. Vrijheid om je potentieel volledig te benutten." LACH Annemieke: "Ik húil om me te ontladen, Pieter lácht. Hij heeft mij geleerd dingen met een knipoog te bekijken, hij heeft het leven voor mij lichter gemaakt. Zelf neig ik ertoe heel serieus en analytisch te zijn, ik ben vooral goed in zelfspot." Pieter: "Annemieke is goed in woordgrapjes en kan dubbel liggen om haar eigen grappen. Leuk vind ik dat! Voor mij is lachen een energie, het werkt ontwapenend, verbindt, is een ijsbreker in spannende situaties, kan perspectief brengen. Desnoods met zwarte humor. Niet iedereen waardeert het overigens als ik midden in een moeilijk gesprek een relativerende grap maak." WERK Annemieke: "Veel mensen begrijpen niet dat ik zover ga voor mijn werk. Maar werk heeft een grote plek in mijn leven. Het is een groot geschenk om dit werk te mogen doen, juist ook samen met Pieter; mijn werk geeft diepgang, ook aan onze relatie." Pieter: "De kern van wat wij doen is een transformatie van rups tot vlinder tot stand brengen. Vertrouwen teruggeven, geloof, hoop. Alles wat een mens tegenhoudt om tot zijn recht te komen weghalen. De negen-tot-vijf-cultuur en de ‘doe maar normaal’-norm zijn killing voor mensen en houden hen tegen om zichzelf in hun volle glorie te laten zien. We willen mensen uitdagen om niet meer te leven vanuit schaamte, angst voor verandering en schaarste-denken. Om die steen in de bodem kun je heen groeien! Als we mensen zo kunnen transformeren naar grootsheid, worden we een cultuur, een samenleving om trots op te zijn. Een samenleving van mensen die uitdagingen aangaan, veel te bieden hebben in de wereld. Werk is ook een zijn. Ik groei door wat ik doe, maak mijn bedoeling steeds een stukje meer waar. De uitdaging ligt voor mij in het omarmen dat het nooit af is en daar rust in vinden. Ik ervaar altijd een spanning tussen genieten van wat ik hier en nu kan betekenen en uitgroeien tot de grootsheid die ik van binnen voel." BEWONDER Annemieke: "In bewonderen zit verwonderen. Grootsheid zit juist in kleine dingen. Als je je kunt verwonderen over de kleinste dingen en elke dag met een frisse blik om je heen kijkt, wacht je altijd een verrassing." Pieter: "Ik heb een grote bewondering voor Annemieke. Zij is vroeger enorm gepest en moet je nu eens zien! Annemieke is al haar angsten aangegaan, is niet akkoord gegaan met hoe het was. Ze wacht niet af, blijft niet aan de zijlijn staan, maar onderneemt actie. Ze staat heel positief in het leven. Mijn bewondering voor haar en voor andere mensen - zoals Richard Branson, Elon Musk, Nelson Mandela, Steve Jobs en ga zo maar door - versterken mijn eigen drive. Want als zij het kunnen, kan ik het ook. Daarnaast heb ik veel bewondering voor onze cliënten, die hun kwetsbaarheid durven neerleggen omdat ze voelen dat het anders moet, maar niet durven of niet weten hóe. Voor ondernemers die gaan voor hun ambitie en zichzelf daarbij opnieuw uitvinden." #Interview

Mocca d’Or, expert in ambachtelijk gebrande koffiemelanges, maakt ’Coffee we’re proud of’. Een bijzonder interview met directeur Wouter Jansen van Velsen. Hoe trots is hij? FOTOGRAFIE: GIJS VERSTEEG ZING "Van mijn kinderen mag ik niet meer zingen in de auto, ze zijn op de leeftijd dat ze zich generen voor bepaald gedrag van hun ouders. Des te harder zing ik dan natuurlijk. Muziek is voor mij een belangrijke uitlaatklep. Ik zit veel in de auto. Muziek helpt te ontspannen en wakker te blijven. Wat ik draai, is afhankelijk van het moment en loopt uiteen van Streisand tot snoeiharde house. Zelf muziek maken doe ik niet. Anderen gingen als kind op muziekles, ik sportte vooral veel. Als ik niet geblesseerd ben, doe ik nog graag aan hockey en skiën, en ik zat in het bestuur van de hockeyvereniging. Tennis staat nog op mijn wensenlijstje." VECHT "No guts no glory! Ondernemerschap is survivallen. Het is een spel waarbij je te maken hebt met concurrenten, de markt, de bank. Om je positie te veroveren of te heroveren, moet je als ondernemer vechten. Jij wilt winnen, maar dat wil de ander ook. Dus moet je het net even anders doen dan de rest. Ondernemen gaat over inzet, passie, durven op te vallen, een goed verhaal hebben, vertrouwen opbouwen en risico’s nemen. De mooiste bloemen groeien aan de rand van het ravijn; maar dan val je er bij het plukken soms ook in. Ik heb Mocca d’Or midden in de kredietcrisis overgenomen. Desondanks kreeg ik het vertrouwen van de bank. Soms is ondernemen wel eenzaam. Gelukkig heb ik mijn managementteam en heb ik daarnaast een - nu nog informele - raad van wijze mannen om me heen." HUIL "Ik ben een emotiemens, bepaalde dingen raken mij. Bijvoorbeeld als ons team mooie dingen doet, mijn kinderen voor het clubkampioenschap spelen, of ik het D3-team coach tijdens het hockeyseizoen. Tegen negatief ingestelde mensen kan ik niet; ik ontloop hun negativiteit of irriteer me eraan. Daarbij ben ik wel een beetje een binnenvetter; ik houd me in, tot het er op een gegeven moment gewoon uit móet. Ik lach veel, huil niet snel. Maar toen ik een goede vriend verloor bij de tsunami, en zijn huis moest helpen leeghalen, zijn er wel tranen gevloeid. Leven en dood horen bij elkaar, we zijn kwetsbaar. Juist daarom vind ik het zo belangrijk om te genieten van het leven, elke dag te lachen en te doen wat je wilt doen." BID "Kerk en religie spelen in mijn leven geen grote rol. Wel doe ik af en toe een schietgebedje. Als mijn zoontje van zeven over een drukke weg moet fietsen, ben ik blij als hij weer heel thuis is. Ik ben me bewust van de kwetsbaarheid van het leven." LACH "Vastzittende zakelijke onderhandelingen kun je met een lach weer losmaken. Humor is een krachtig wapen. Ik geloof niet dat ik ooit een dag niet gelachen heb. Desnoods vanuit zwarte humor! Humor helpt relativeren en dat relativeren is mijn grote kracht. Ik kan dingen goed scheiden en geef ze graag een positieve draai. Maar je grootste kracht is vaak ook je valkuil. Als je teveel relativeert, neem je mensen niet serieus. Daar ben ik me bewust van en waak ik voor. Verder heb ik geleerd dat het belangrijk is om je lach te doseren. Alles weglachen is ook niet goed. Lachen kan je eigen onzekerheid maskeren. Intimi prikken daar bij mij wel doorheen." WERK "Ondernemerschap gaat niet over geld. Geld is een middel, nooit een doel. Voor de rest van Nederland heten wij Mocca d’Or, maar hier in Zwolle heten we vanuit de historie Algra. Ook over tien jaar nog. De Zwolse koffie- en theespeciaalzaak Het Konkeltje is onderdeel van die geschiedenis. Koffie is sowieso een productgroep waar veel historie in zit. Dat moet je koesteren. En ja, dat kost geld. Nou en? Toen ik van na diverse functies bij multinationals als Heinz, Unilever en Grolsch het bedrijf Mocca d’Or overnam, moest ik financieel een flinke stap terug doen. Maar je gaat daardoor na een werkdag niet anders naar huis. Het is zijn niet de inkomsten, maar de contacten, dat wat je met elkaar neerzet, die mijn werk leuk maken. Het geeft mij voldoening om te werken met een team van mensen die het naar hun zin hebben. Met hen wil ik iets achterlaten. Mocca d’Or wil ik laten groeien tot een toonaangevend koffiemerk in de buitenshuismarkt in Nederland. Het bedrijf niet leiden maar ontwikkelen tot iets groters, een rijdende trein sneller laten lopen, daarin ligt mijn kracht.Als ik alleen op de winkel zou moeten passen, zou ik verveeld raken." BEWONDER "Ik heb bewondering voor mensen die iets heel goed kunnen wat ik niet kan. Neem een van onze branders. Elke dag weer probeert hij onze vele koffiemelanges te optimaliseren. Dat is zo mooi aan een team: iedereen heeft zijn eigen rol en verantwoordelijkheid in het geheel. Van vuilnisman tot directeur. Naast mensen die erg goed zijn in hun vak bewonder ik ook mensen die veel bereiken en daarbij zichzelf blijven. Voorbeelden zijn mijn goede vriend en collega-ondernemer Henk Jan Beltman van Tony’s Chocolonely - wat die met zijn team allemaal voor elkaar krijgt, fantastisch! - en Mark Rutte. Ik ken hem van vroeger en hij is geen spat veranderd. Hij gaat uit van zijn eigen persoonlijkheid en heeft het niet nodig om hoog van de toren te blazen. Inspirerend, toch?" #Interview

De liefde voor mooie stoffen spat er af. Met hun webshop Royal For You voegen Jan en Femke Smit waarde toe aan de garderobe en het leven van hun klanten. FOTOGRAFIE: GIJS VERSTEEG ZING Femke: „Ik zou niet zonder muziek kunnen. Ik luister graag naar muziek en speel zelf piano. Vroeger zong ik bij een jeugdkoor in Emmeloord. Maar toen ik op mijn 25e de ziekte van Hodgkin kreeg (een zeldzame vorm van lymfklierkanker - red.), ben ik daarmee gestopt. Ik heb later nog wel overwogen om in Zwolle zangles te nemen, maar had teveel omhanden. Als je ergens aan begint, moet je het goed doen. Jan zingt ook heel mooi, maar zijn prachtige tenorstem is alleen in de kerk te horen.” Jan: „Wij hebben een brede klassieke smaak, van Einaudi tot Bach. Zondagochtend na het douchen speel ik via mijn iPad en AirPlay vaak muziek van organlive.com. Harpiste Lavinia Meijer vind ik ook prachtig. Rustgevend." VECHT Jan: „ Ik kan heel slecht tegen onrecht. Oneerlijk behandeld worden kan mij erg boos maken. Maar met vallen en opstaan heb ik geleerd dat het in zulke situaties soms beter is om de boosheid te relativeren of los te laten dan om te gaan 'vechten'. Op zich heeft vechten voor mij trouwens een positieve betekenis: ergens voor gaan.Dat vraagt om moed en strijdbaarheid. Je moet je angst opzij zetten. In mijn leven heb ik in de eerste plaats gevochten voor mijn gezin, en nog steeds vecht ik voor een goede relatie met mijn kinderen. Dat gaat niet vanzelf, zeker nu ik na het overlijden van hun moeder - mijn eerste vrouw - opnieuw gehuwd ben.” Femke: „Dat ik de ziekte van Hodgkin heb gehad, heeft mij ervan bewust gemaakt dat je je gezondheid niet zomaar cadeau krijgt en er soms echt voor moet vechten. Elke dag bewegen en gezond eten is belangrijk voor mij. Maar ook voor Jan. ’Hij ziet er stukken jonger uit dan vroeger’, zei onze buurvrouw van 87 laatst. Mooi toch?” HUIL Femke: „Huilen mag en lucht op. Zo heb ik dat gelukkig in mijn opvoeding meegekregen. Je tranen tegenhouden is vaak uiting van een masker. De een huilt natuurlijk sneller dan de ander, maar voel je de behoefte om te huilen, doe het dan, krop het niet op.” Jan: „De meeste kerels denken dan huilen niet mag. Maar het is niet iets om je voor te schamen.” BID Jan: „Toen ik dertien was, overleed mijn vader, een goede man, en ik dacht: ’Je kunt maar beter slecht zijn, dan leef je misschien langer.’ Ik was gelovig opgevoed, maar kon op dat moment niet anders dan die conclusie trekken. Mijn eerste vrouw overleed toen ze 51 was, na een jaar ziekte. Bij haar zag ik wat haar geloof voor haar betekende. De rust, de aanvaarding! Ons leven is eindig en zolang wij op aarde zijn moeten wij ons best doen om goed te leven. Om God lief te hebben boven alles en onze naasten als onszelf. Bidden doe ik dagelijks. Niet om te praten met God - dat vind ik veel te amicaal - maar om Hem te vragen in mijn behoeften te voorzien. Ik geloof dat God bestuurt en regeert en dat alleen zij die ervoor uitverkozen zijn in de hemel komen. Als je dat begrijpt, wijkt hoogmoed voor ootmoed. We moeten proberen er voor elkaar te zijn.” LACH Femke: „Een lach kost niets, zei mijn moeder altijd. Ze was een heel lieve moeder, vriendelijk tegen iedereen, en iedereen hield van haar. Ik mis haar nog elke dag. Vrolijkheid zit voor mij in kleine dingen: goed zijn voor elkaar, zonlicht. Maar elke dag lachen, nee, dat doen we niet meer. Daarvoor hebben we in de loop van ons leven toch teveel bagage meegedragen. De onbezorgdheid is helaas verdwenen. Toch is het juist humor die ontspanning geeft, relativeert en een zekere lichtheid geeft aan het bestaan.” WERK Jan: „Ik ben opgegroeid in Genemuiden. Mijn grootvader was eerst visboer en werkte later als echte Genemuidenaar in de biezen- en kokosmatten. Mijn ooms stapten vervolgens over op tapijt. Mijn vader had een schildersbedrijf. Toen hij overleed, zijn mijn oudste broer en ik noodgedwongen schilder geworden. Vreselijk vond ik het, want ik deed niet anders dan tussen de wielen zitten. Uiteindelijk kwam ik terecht in het maken van verf. Dat deed ik met plezier, want ik houd van kleur, van uitbundige kleuren. Het is mij niet snel te gek! Jarenlang waren mijn muren en plafond rood, oranje en paars met mooie kleurige bloemen op het behang. Toen ik veertig werd, vond ik het tijd om voor mijzelf te beginnen. Vanuit mijn passie voor mooie stoffen koos ik voor textiel. Sinds 2014 run ik samen met Femke een webshop met luxe textiele artikelen. Mooie producten met een uitstraling die bij ons past en waar ik blij van word. Fijne zakdoeken zijn heel moeilijk te vinden, maar wij hebben daarvan nu een collectie om trots op te zijn.” Femke: „De vraag die mij in mijn werk voor Royal For You drijft is: hoe kan ik het de ander, mijn klant, makkelijker maken? Ik ben uitgesproken servicegericht en vanuit die drive wil ik alles goed regelen. Daarbij ben ik een onderzoeker. Ik wil weten hoe de dingen in elkaar zitten, experimenteer en kan het vervolgens zelf.” BEWONDER Jan: „Wie ik bewonder? Victor Muller van sportwagenfabriek Spyker. Ik ken hem niet persoonlijk, maar wat een veerkracht! Dat hij het aandurfde om Saab over te nemen. Een mier die een reus overneemt, dat is pas een kerel. Ook na het faillissement ging hij gewoon weer door.” Femke: „Ik heb grote bewondering voor Jan. Ondanks alles wat hij heeft meegemaakt, heeft ook hij de veerkracht om telkens weer door te gaan. Hij komt altijd weer met nieuwe ideeën.” #Interview

Dineke Hartman (1980) is initiator van autismehuis.nl. Autismehuis biedt een passende plek, zorg en ondersteuning aan kinderen en jongeren met autisme en hun ouders/verzorgers. ’Autismehuis is mijn levenswerk.’ ZING "Omgevingsgeluiden leiden me af. Vooral gepraat. Muzieknoten geven geen informatie, die bezorgen me juist rust. Als ik achter mijn computer zit, doe ik daarom oortjes in en zet ik muziek op. Meestal gospel of worshipliederen. Soms zie ik mijn collega ineens lachen en dan denk ik: o shit, zat ik te zingen? Ik ben geen zangeres, ik zing vals. In de kerk zing ik wel; bij God mag je zingen als een kraai, toch? Ik heb weer andere talenten, denk ik maar." VECHT "Ik sta voor mijn kinderen en gezin en vecht om het samen goed te hebben. Vooral voor Thomas, die klassiek autisme heeft, hebben Robin en ik veel moeten knokken. Met name tegen regels en bureaucratie. Hem op een passende school krijgen viel bijvoorbeeld niet mee. Hij volgt nu regulier basisonderwijs. Daarvoor heeft hij een tijd speciaal onderwijs cluster 2 gevolgd. Dat is onderwijs voor kinderen die doof of slechthorend zijn, ernstige spraak-/taalmoeilijkheden hebben of een stoornis in het autistisch spectrum hebben waarbij de focus ligt op communicatie. Om Thomas op die cluster 2-school te krijgen, was een enorm gedoe. Thomas had namelijk een psychologisch onderzoek gehad waaruit geconcludeerd werd dat hij ook een verstandelijke beperking had. Robin en ik vonden dat die uitslag niet klopte. Uiteindelijk hebben we het via een wethouder voor elkaar gekregen dat de test herhaald werd. Volgens die tweede test had Thomas een gemiddelde intelligentie. Wat een geluk voor Thomas, dat hij toevallig ouders heeft met een ingang bij een wethouder. Maar dat het zo werkt… wat leven we dan eigenlijk in een enge maatschappij. Een samenleving waarin er zo weinig ruimte is voor het ongelijk van deskundigen. Een ander punt van strijd in mijn leven, dat op dit moment heel erg speelt, gaat over de veranderingen in de zorg. Het geld dat beheerd werd door zorgkantoren, wordt overgeheveld naar gemeenten. Maar die missen de knowhow die de zorgkantoren wel hadden. Daardoor is er bij Autismehuis veel onduidelijkheid over bijvoorbeeld productieafspraken. De overheid communiceert zó lastig. Het is af en toe als of je tegen lucht vecht. Dit werkveld voelt continu als een arena. Waarom, vraag ik me vaak af: we doen toch juist de goede dingen?" HUIL "Ik ben opgevoed met ideeën als ’mannen huilen niet’ en ’kinderen mogen hun ouders niet zien huilen’. Bullshit! Huilen is oké. Vroeger wilde ik alles zelf oplossen. In de loop van de jaren heb ik geleerd dat verdriet draaglijker is als je het deelt. Je gevoelens durven laten zien verbindt. Ook op je werk. Ik wil dat mijn medewerkers voelen dat ze zichzelf mogen zijn. Verdriet hoort daar bij. Als ik mijn kinderen mijn verdriet laat zien, leg ik wel uit waaróm ik verdrietig ben. Zo leren ze gevoelens in een context te plaatsen." BID "Bidden is mijn communicatiemiddel met God. Voor mij een belangrijk onderdeel van mijn dagelijks leven. Het is mijn stiltemoment en loslaatkanaal en geeft mij rust en richting. Bij bidden gaat het over delen en verbinden. Het sterkt me. En soms komen er dan oplossingen in je op die je zelf niet stuurde. Wonderlijk, toch? In de loop van de tijd is het geloof steeds meer verbonden geraakt met mijn gevoelens en emoties en is de kerk voor mij een voedingsplek voor levenswijsheid geworden." LACH "Lachen, huilen en bidden - die drie horen bij elkaar. Ze gaan allemaal over verbinding, met jezelf, met elkaar. Samen lachen en huilen kan het contact tussen mensen enorm ten goede komen. Daarbij geldt voor lachen dat het gezond is. Elke dag doen, dus! Ook bij mijn medewerkers probeer ik de lach altijd weer terug te krijgen." WERK "Ik werk niet; Autismehuis is een hobby, mijn levenswerk. Ik raak nooit uitgepraat over mijn werk. Het is vergroeid met mijn leven en stroomt door al mijn bloedvaten. Ja, ik ben trots op wat we al bereikt hebben. Maar ik voel ook frustratie, want ik had al zeven vestigingen willen hebben en het zijn er nog maar twee. Dat we onze doelen niet gehaald hebben, heeft te maken de voortdurende veranderingen vanuit de overheid. Het maakt wel creatief, dat wel. Denken in mogelijkheden en niet opgeven is belangrijk om met passie te kunnen blijven doorgaan. Mijn doel is nu dat we vanaf eind 2015 jaarlijks twee nieuwe vestigingen openen, maar of dat lukt is afhankelijk van vele factoren. Ik ben een streber, leg de lat hoog. Mijn bezieling ligt in het laten groeien van Autismehuis. Want ik geloof dat dit is wat kinderen met autisme en hun ouders nodig hebben. Je moet deze doelgroep niet versnipperen. Mensen met autisme hebben specifieke begeleiding nodig om zo zelfstandig mogelijk te worden." BEWONDER "Werken met kinderen en jongeren vraagt veel van onze medewerkers. Ik bewonder hen, omdat zij in dit vak zitten en zoveel passie en betrokkenheid laten zien. Mijn medewerkers maken de organisatie, niet ik. Robin en ik waren alleen de gekken met het idee. Verder heb ik veel bewondering voor mensen met autisme. Ze zijn puur en echt. Wij niet-autisten handelen vaak heel erg binnen de opgelegde sociale kaders.We mogen ons soms wel wat meer autistisch gedragen. Ik zie autisme niet als een psychische stoornis. Maar het etiket ’autisme’ is wel nodig, want zonder etiket zijn we in Nederland niet in staat om mensen met autisme te bieden wat ze nodig hebben. In onze snelle maatschappij komt niet iedereen meer mee. Zeker mensen met een trage of anders verlopende prikkelverwerking houden het hoge tempo vaak niet bij." #Interview