Ze wordt ook weleens ‘die ene positieve’ genoemd. Maar Linda Germs, voorzitter van Stichting ‘De upside van Down’, omschrijft zichzelf liever als familiemens, marketingmens en voetbalmoeder. Haar boodschap:“Doe ertoe.”
ZING
"Sinds een collega naast mij in de auto mij fijntjes verzocht om alsjeblieft niet meer te zingen, doe ik dat alleen nog inwendig, in een karaokebar met een paar borrels op, of met mijn kinderen. Ik associeer zingen met dansen, mag ik daar dan iets over vertellen? Mijn man Frits en ik hebben een faillissement meegemaakt. De dag nadat het faillissement was uitgesproken, zat ik in de woonkamer. Onze telefoon en leaseauto waren in beslag genomen. Het stortregende en ik voelde me onbestendig. Ik heb toen mijn kinderen onder de arm genomen en ben met hen gaan dansen in de regen en de blubber. Daarna wreven we onszelf met handdoeken weer warm en droog. Op dat moment liet ik alles los. Ik dacht: we hebben alles wat nodig is om gelukkig te zijn. Geluk is niet een doel om voor te werken, het zit in jezelf."
VECHT
“Ik ben een doorzetter, geen vechter. Ik geloof in gefluisterde boodschappen, niet in barricades. Vechten heeft voor mij te maken met boosheid, geen rekening houden met elkaar, de ander jouw mening willen opdringen. Mijn belangrijkste waarde is verdraagzaamheid. Ik wil bereiken dat we elkaar in onze waarde laten. Mensen conformeren zich te veel aan elkaar. Anders zijn is niet erg, iedereen is anders! Onze zoon Lukas heeft Downsyndroom. Hij maakt ons gezin tot wie we zijn. Als er een pilletje zou bestaan om Downsyndroom weg te halen, zou ik dat pilletje dan voor hem willen? Om de dingen waar hij last van heeft wel. Maar zijn onbevangen, zorgeloze manier van leven zou ik hem niet willen afnemen. Of het nu gaat om Downsyndroom of om andere dingen: ik verzet me tegen vooroordelen en meningen, zet me in voor meer begrip, respect en empathie. De wereld draait niet om jou alleen. Word niet boos, sla niet van je af, doe ertoe!”
HUIL
“Tien jaar geleden overleed mijn vriendin Claire. Ik huil nog om dat verlies, ik mis haar, er is altijd een schaduw. Bij de afscheidsdienst in de kerk zei een collega over haar: ‘Ze heeft ertoe gedaan.’ Dat raakte me enorm. Ik dacht: ‘En ik? Wat doet er voor mij toe?’ Dat moment heeft mij gevormd. Ik ging beseffen dat ik andere keuzes moest maken in het leven.
Huilen hoort bij het leven. Ik heb snel tranen in mijn ogen, ook tranen van geluk. Het grootste verdriet ontstaat misschien wel uit onmacht. Ik wil mijn zoons beschermen tegen verdriet, maar dat kan ik niet, ik kan ze alleen weerbaarder maken, eigenwaarde en zelfrespect meegeven. Empathisch als ik ben kan ik andermans verdriet soms zelf ook voelen. Daar moet ik voor oppassen, ik moet het verdriet bij de ander laten. Ik ben de ander niet.”
BID
“Ik geloof dat je niet voor jezelf alleen leeft. Je bent niet bij toeval op de wereld gezet. En je wordt gelukkiger als je zoekt naar hoe jij van betekenis kunt zijn. Dat hoeft niet iets groot te zijn. Ik zeg geen gebedjes op en geloof niet in God, maar spreek wel wensen uit en sta stil bij alle goede dingen. Elke avond vraag ik mijn kinderen: wat maakte vandaag mooi en wat had je beter anders kunnen doen? Het leven gaat zo snel. Elke dag doet ertoe.”
LACH
“Ik heb veel meegemaakt in het leven. Juist daardoor til ik niet meer zo zwaar aan dingen. Het komt uiteindelijk altijd goed. Ik kan vrede hebben met wat er gebeurd is. Ken je het lied Mooi van Marco Borsato (link naar https://www.youtube.com/watch?v=YzmI5F_Yu1o)? Het is aan jouzelf of je voor de zonzijde kiest. Mijn man Frits zegt altijd: ‘Jouw ogen zijn gemaakt om te lachen.’ Ook in verdriet neemt lachen voor mij een belangrijke plaats in. Humor relativeert en werkt bevrijdend, helend. Ik kan enorm de slappe lach hebben. En lachen lokt lachen uit.”
WERK
“Voor de dood van mijn vriendin Claire werkte ik in het marketingvak. Ik had een mooie auto en een prachtig, altijd keurig opgeruimd appartement. Maar het was een lege huls. De geboorte van Lukas gaf mij het laatste zetje om mijn leven anders in te richten. Werk neemt nu een heel andere plaats in. Het draait niet meer om mij. Ik ben intens gelukkig met mijn man en drie zoons. Mijn werkdagen verdeel ik over ons eigen bedrijf en De Upside van Down. In juni hebben we het magazine Touchdown (link naar http://www.deupsidevandown.nl/nieuws/touchdown/) gelanceerd. Weer een stapje op weg naar meer positieve aandacht voor Downsyndroom!”
BEWONDER
“Ik bewonder mensen die uitgaan van hun eigen kracht. Die niet afhankelijk zijn van de goedkeuring van anderen. Succes, geluk en complimenten zijn pas echt waardevol als je er zelf achter staat. Als ik dat kan overbrengen, ben ik gelukkig! Mijn talent is mensen blij maken en hen nieuwe inzichten geven, anders naar dingen laten kijken. ‘Jij vertelt mensen waar te kijken, maar niet wat te zien’, zei iemand mij. En dat klopt. Zowel als het gaat om Downsyndroom als ook in onze opvoeding.”