Ik vraag me soms af of mijn bewondering voor sommige van onze klanten grenst aan jaloezie. Omdat zij iets maken: meubels van gebruikte wijnvaten of massief Hollands hout bijvoorbeeld. Dat kan ik niet. Ik maak woordcombinaties. Op het woord stoel kun je niet zitten.
Anders is het met opdrachtgevers en samenwerkingspartners van wie de essentie van hun werk bestaat uit inspireren. Tot leven met lef en speelsheid. Tot zien dat ánders ook goed is. Tot echt contact maken. Of tot erkennen en tot wasdom brengen van je grootsheid. Wat zij de wereld bieden is - anders dan ambachtelijke bedrijven doen - van zichzelf abstract. Speelsheid, grootsheid, inzicht en interactie laten zich niet vastpakken en in een doosje stoppen. Ze zijn niet zichtbaar, hoorbaar of tastbaar.
Een klein onderzoekje onder de opdrachtgevers van tekstissimo maakte duidelijk dat zij grofweg in twee groepen onder te verdelen zijn: zij die uitgesproken onderscheidend zijn en zij die inspireren. Wat kan ik hen als schrijver bieden met slechts zesentwintig letters en een handvol leestekens, die ook nog eens publiek bezit zijn? Het samenraapsel van woorden, zinnen en alinea’s van een schrijver is abstract. Je kunt het niet in je handen nemen of eten, laat staan erop zitten. Toch heeft het een ongekende kracht. Met tekst geven wij onze opdrachtgevers een blik naar binnen en een vertaling daarvan naar buiten. Woorden waarmee zij het podium kunnen betreden. Een taalspiegel waarmee zij tot hun recht komen en gehoord worden. Nee, die taalspiegel kunnen zij niet eten. Maar met het effect van het beklimmen van het podium kunnen zij wel een goede boterham verdienen. En dat verdienen ze.