Televisiekijken doe ik niet meer. Waarom zou ik, in dit tijdperk waarin ik zelf kan bepalen wat ik op welk moment wil horen of zien, niet gehinderd door eindeloze reclameboodschappen? Wel luister ik, als ik in de auto zit, af en toe naar de radio. Zo kwam het dat ik de Rabobank-commercial over PASSI hoorde, een pinpas waarmee je tevens kans maakt op een topstage bij een uniek bedrijf, een clinic met topsporters, een meet & greet met een groot talent en meer, ‘om jouw talent te ontdekken en te ontwikkelen’.
Ik ben ervan overtuigd dat iedereen iets te geven heeft. Ik geloof in de energie die uitgaat van bevlogenheid, van het ontdekken en inzetten van je talent. En omdat ik ervanuit ga dat we maar één leven hebben, juich ik het toe als mensen de mogelijkheid krijgen én benutten om datgene te doen waar ze blij van worden.
Maar de nadruk die momenteel ligt op talent en talentontwikkeling roept bij mij ook vragen op. Het lijkt bijna alsof we alleen nog meetellen als we ergens in excelleren, superspecialist zijn, over een bijzonder talent beschikken. Wat als iemand in meerdere dingen een beetje goed is, maar nergens speciaal in uitblinkt? Moeten we ons schuldig voelen als we ons geweldige talent misschien niet hebben gevonden en tot volle wasdom hebben gebracht? Is er sprake van onderwaardering van de generalist?
Mogen we nog gewóón zijn, gewoon zíjn?
Comments