Je kent het wel. Orthopedagogen die over de opvoeding van hun eigen kind met de handen in het haar zitten. Diëtisten die bij stress een pak koekjes wegeten. Communicatiedeskundigen die klanten helpen met een geweldige website, maar hun eigen site al jaren hebben laten versloffen.
Ik ben er ook zo een. Een week geleden hoorde ik mijzelf aan een klant verschillende redenen aandragen om te gaan bloggen. Ze start een bedrijf in interieurontwerp en heeft veel originele tips en waardevolle eyeopeners te delen. Daarbij is ze ook nog eens een vaardig schrijver.
Volgens mij is ze meteen na het gesprek een schrift gaan halen om blogideeën in te verzamelen.
Mensen bloggen om uiteenlopende redenen. Bijvoorbeeld omdat het goed is voor hun online vindbaarheid. Of omdat ze hun kennis willen delen en hun expertise willen tonen. Of omdat het hen dwingt je om kritisch over hun vakgebied te blijven nadenken en scherp te blijven. Ja, bloggen kan nuttig zijn.
Zelf heb ik al bijna twee jaar niet meer geblogd.
Het verhaal van iemand anders optekenen, daar voel ik me comfortabel bij, dat is mijn werk. Maar als ik een blog schrijf, gaat dat over mijzelf. Over wat ik meemaak, opmerk, denk, vind. Bloggen is persoonlijker, komt dichterbij. En dan slaat bij mij de onzekerheid toe. Wat heb ik eigenlijk te vertellen? Waarom zou iemand mijn schrijfsels willen lezen? Die vragen hebben mij in allerlei varianten twee jaar lang beziggehouden. Met als uitkomst: geen blogs.
Wat ik even vergat, terwijl ik het mijn klanten toch altijd voorhoud, is: zorg dat iedere letter, elk woord, iedere passage die je schrijft, voortkomt uit wie jij bent (je ‘merkidentiteit’), je missie en visie.
Ik ben tekstmaker. Ik help mensen en organisaties om hun impact te vergroten met de kracht van woorden. Dat doe ik door strategisch mee te denken en hun verhaal op een soepele, toegankelijke en begrijpelijke manier te verwoorden. Dáárvoor komen klanten naar mij toe. Niet om zelf teksten te schrijven. Blogonderwerpen waar de websites van collega-tekstschrijvers mee vol staan – over spelling, woordkeus en tekstopbouw - sluiten niet aan bij de behoeften van mijn klanten.
Als relaties mijn blogs zouden lezen, zouden ze dat vooral doen om mij beter te leren kennen en te ontdekken wat voor tekstschrijver ik ben. Aansluiten bij wat mijn klanten zoeken komt er in mijn geval dus op neer… dat ik vrij ben om te schrijven over wat mij als maker bezighoudt. Over onderwerpen die dichtbij mij staan, omdat ze onderdeel zijn van mijn werk.
Ineens krijg ik er weer zin in. Belevenissen van een tekstmaker. Ik denk dat ik me daar wel comfortabel bij kan voelen.