De wereld verandert razendsnel. Hoe ziet ons leven er over pakweg dertig jaar uit? Bestaan er nog schriften, boeken, schrijvers en copywriters? En leren kinderen nog met de hand schrijven? Deel 2 van een gedachtenexperiment over de toekomst van het schrijven.
Het in ons land gebruikte Latijnse alfabet ontstond ongeveer 500 voor Christus. Lange tijd waren kerkelijke gezagsdragers vrijwel de enigen die konden lezen en schrijven. Pas vanaf de zeventiende eeuw werden kinderen in ons land op scholen onderwezen in het schrijven.
Nog maar een paar eeuwen verder, en met name de laatste decennia, is de wereld ingrijpend veranderd. Toch leren kinderen nog steeds schrijven. Waarom eigenlijk? Waarom zouden we kinderen nu nog steeds jarenlang laten zweten om ze een handschrift te leren, als ze ook beschikken over een computer? Omdat schrijven met de hand bepaalde voordelen heeft, zeggen voorstanders: het activeert de hersengebieden die te maken hebben met taal, denken en werkgeheugen meer dan wanneer je typt. Het is dus goed voor je hersenontwikkeling. Aan de andere kant: er gaat enorm veel tijd in zitten om kinderen leesbaar te leren schrijven, en sommige mensen houden een onleesbaar handschrift, ook na jarenlange dagelijkse training. Al die uren kun je ook gebruiken om ándere dingen te doen die goed zijn voor de hersenontwikkeling. Dus misschien biedt de digitalisering wel mooie nieuwe ontwikkelingskansen. Als ik een gokje mag wagen: ik denk dat we kinderen over dertig jaar niet meer met de hand leren schrijven.
Deel 3 van deze blogserie gaat over schrifttekens. Gebruiken we die over dertig jaar nog?